20141014

Di bawah tapak

Dua pilihan, sebenarnya.

Atau bagi kita,
Cuma ada satu.
Kerna tekadnya,
Pada yang itu.

Satu yang diluput langsung.
Satu yang diramas pegang.

Tapi,
Satu yang utama,
Adalah yang bukan pilihan.
Bukan pada rentak hati lagi.
Tidak pada jalan susur pasti.

Sang manusia,
Ingat wahai jasad.

Kita ini,
Jiwa yang pelupa--

Lupa pada yang utama.
Leka pada yang mahunya.
Langsung bengang pada luputnya cita.


Ingat wahai jasad.
Sang yang lebih utama dari kita yang kerdil di bawah tapak.

Dan aku tahu kawan,
Kau sudah punya jawapan,
Yang dinafikan perasaan.

No comments:

Post a Comment